Gernikako piperra, gozo-gozoa zartaginean

Berde bizia kolorez, azal leun eta finekoa, mami samurrekoa eta oso min gutxi edo batere bakoa, Gernikako piperra edo frijitzeko piperra euskal ortuan produkturik estimatuenetakoa da eta urtero, bere uzta garaian, zaporez eta aromaz betetzen ditu Bizkaiko etxeak.

Produktu honek, Gernikako Piperra Jatorrizko Deitura Babestuarekin, bikaintasuna du bereizgarri. Ortuari dotorea da, tonu uniformea du, apur bat satinatua, ez da 9 zentimetro luze eta gutxi zehazturiko lobulu-egitura du. Piper triangeluarra da, luzexka eta freskotasuna darion itxurakoa.

“Egundoko zortea dugu piper-barietate hau geure inguruan dugulako. Gure bertoko piperra da. Hazia urteen poderioz, belaunaldiz belaunaldi, landu eta hobetu egin dugu. Ustiategietan hautatuz joan gara piperra eta gero eta dotoreagoa izatea lortu dugu, azal fin-finekoa, oso testura atsegineko mamiaz” dio Begoña Lumbreras ekoizleak, Bizkaiko Momoitio Baserrikoak.

Lumbrerasek Berangoko bere ortuetatik ateratzen du fruitu hau, eta nabarmendu du produktu “gozoa” dela, zapore berezia duena eta uzta ugari eta sasoi luzekoa, apiriletik urrira doan tartean izaten baita.

“Ezagutzen ez duen jendea harritu egiten da bere kalitateaz dastatzen duenean. Baina sekretuaren zati handi bat frijitzen jakitea da”, ziurtatu du.

Gernikako piperra mila eratara presta daiteke eta otarrainskaz edo haragi txikituz beterik jan daiteke, baina testura eta zaporean duen aberastasuna lortzeko, ia ezinbestekoa da zartaginetik pasatzea.

Euskal dietan sartua eta erabat asimilatua bere gastronomia-identitate aberatsarekin, piperraren jatorria bilatzeko urrutiko parajeetara joan behar da.

Amerikatik etorria, piperra XV. mendearen bukaeran sartu zen Iberiar Penintsulan, Mundu Berritik iristen ziren espedizioetakoren batean, eta gero Europako kontinentean batera eta bestera zabaldu zen.

Gernikako barietatea, bere leuntasun eta fineziak markatua, euskal klimaren ezaugarriekin erlazionatzen da eta izena ematen dion Bizkaiko udalerriaren mugak gainditzen ditu, noski.

Gaur egun  Gernikako piperra Euskadin klima atlantikoa dagoen aldean landatzen da, benetako ebapotranspirazio indizea 585 mm-koa baino handiagoa behar da, eta baldintza horiek Bizkaian eta Gipuzkoan daude, eta Kantaurialde gisa ezagutzen den Arabako zati handi batean ere bai.

Bere kalitatea eta freskotasuna bermatzeko, izurriteak eta gaixotasunak iristea saihestu behar da. Eta hori Begoña Lumbrerasek borroka integratua deituriko tekniken bidez egiten du metodo natural eta biologikoak erabiltzen dituelarik, adibidez, produktuei kalte egiten dieten gaitzak sortzen dituzten bakterio edo agenteen harrapari naturalak diren organismoak.

Mekanismo eraginkor eta naturala izateaz gain, honela ez dago epe batean itxaron beharrik pestiziden kasuan bezala.

“Teknikariek landareak aztertzen dituzte eta landareei moxorroak noiz bota koordinatzen dute. Metodo hau segurua da eta ez ditu eskatzen produktu fitosanitarioen segurtasun-epeak", erantsi du Begoñak.

Bere iritziz, eraginkortasun handiko metodoa da, herritarrek oraindik asko ezagutzen ez dutena, eta, beraz, garrantzitsua da dibulgazio-lana egitea.

INICIAR SESIÓN

Produktua saskira sartu da

1