Piperrak (“mendiko angula edo otarrainska”)
“Batzuk minak dira eta beste batzuk ez". Hori esaten da euskal piperminei buruz, eta horrek, Gernikako piper berdeekin nahastuta, paregabe bihurtzen ditu udan mahai-inguruan mokadutxo bat egiteko; izan ere, joko dibertigarri edo arriskutsua izaten da mina nori egokitzen zaion jakitea. Bereziki sonatuak dira Ibarrakoak, jendartean “Ibarrako otarrainska” gisa ezagutzen direnak.
Ozpinetan onduak eta Eusko Label zigiluaz abalaturiko ontzietakoak zoragarriak diren arren ohiko prestakuntza batzuetarako, kasu honetan piper freskoei buruz ari gara, olio onetan frijiturik eta gatz apur batekin jaten diren horietaz.
Zapore fin eta suabea dute eta, punturik onena lortzen badugu, gozo-gozoak dira. Kontsumorako garairik onena uztail eta abuztu bitartekoa da.
Osagaiak:
- Piper freskoak
- Oliba-olioa
- Añanako gatz-loreak
Piperrak behar bezala frijitzeko giltzak:
- Piperren kalitatea:
Piperrik onena tamaina ertainekoa da. Handiak minak izan ohi dira gehienetan eta, zalantzarik izanez gero, hornitzaileari eskatu behar zaio aholku, bera baita ongien ezagutzen dituena.
Zertarako gura ditugun ere esan beharko genioke, ez baita berdin frijitzea edo pintxoan ateratzea.
- Ontzia:
Burdinazko zartagin fina, beroa hobeto banatu dezan eta horrela errazago kontrolatu ahal izateko olioaren tenperatura ere.
- Olioa:
Oliba-olio birjina estra. Olio honek zaporea ematen dio eta ongi kontserbatzen da, eta piperren gustu onari esker, berriro erabil daiteke gero gisatzeko edo entsaladatarako.
Olio ugari erabiliko dugu tenperatura ertainean (130 gradu, termometroa baldin badugu).
- Fritura-puntua:
Arin txigortuta. Azala harrotzen hasten zaie eta baten bat txigortuago ere egon daiteke…
Frijitu ostean, paper xurgatzailearen gainean ipini eta gatz-loreak bota gainetik, berehala bero mahairatzeko.
Laiene Jatetxearen eskutik
14/10/2016 Kategoriak: Errezetak Etiketak: Hortalizas
